BLOG 4. Misschien heb je het weleens gehoord dat een hond spiegelt?

Misschien heb je deze bewering weleens eerder gehoord: honden lijken op hun baasjes. Ik ervaar dit regelmatig met mijn honden, en dan met name bij Gain. Voor de nieuwe lezers: Gain is mijn beste vriend, een reu van 4 jaar, kruising Amerikaanse Stafford x Duitse staande.
Lees ook; BLOG 1. No pain no Gain

 

Maar... lijkt hij nou op mij of ik op hem? Misschien heb je ook weleens gehoord dat een hond spiegelt. Ik ben ambitieus, vol zelfvertrouwen, ruw en eerlijk. Gain is dat ook. Grappig dat ik juist met hem het vaakst bots! Ja, wat bedoel ik dan precies met botsen? Hij kan veel te snel reageren (lees: ik ook), wil altijd iets te doen hebben en wil het altijd goed doen. Hij kent vrijwel geen angst, net als ik. Hij is creatief en verzint de beste oplossingen als hij ergens tegen aanloopt (letterlijk). En dat botst dus weleens, doordat we elkaar letterlijk voor de voeten lopen! Inmiddels ervaar ik dat botsen met elkaar niet als negatief, maar zie ik dit als een mogelijkheid tot zelfreflectie en neem dit ook met wat zelfspot. Gain spiegelt mijn gedrag en daardoor werd mij duidelijk dat ik soms op de rem mag trappen, het rustiger aan mag doen. De situatie eens van een afstandje mag bekijken en dan pas reageren. Een stapje terug mag doen of lekker kan doorpakken als het goed voelt. En daarnaast ook eens mag genieten van wat ik allemaal al met Gain, op werkgebied en privé heb bereikt!  Lees ook; Over mij

Blues daarentegen is onze Bob Marley qua relaxheid. Ze doet lekker waar ze zin in heeft, is speels, haalt kattenkwaad uit en is mijn zen-oase. Na een lange werkdag komt ze lekker bij me liggen. Soms ben ik simpelweg jaloers op hoe zij zo ontspannen kan zijn, terwijl ik als introvert veel onrust ervaar. Eigenlijk is ze mijn lievelingsknuffel, je weet wel, dat knuffeltje dat je vroeger als klein kind overal mee naartoe wilde nemen. Dat knuffeltje dat nooit in de was mocht! Blues kan heel puur vanuit liefde en verbinding contact maken en er 'zijn'. Ze heeft een groot hart, geduldig, geniet van interactie en geeft zich over aan situaties. Hm... ook in haar kan ik mij vinden. Dit zijn dan weer de kanten van mijzelf die andere mensen zien en voelen. Deze kanten zou ik zelf niet zo snel belichten, maar uiteindelijk gaat het om erkenning, liefde en rust die iedereen zoekt. Mijn ‘kleine ik’ die dat knuffeltje nodig heeft.

Mooi hè, dat zelfreflectie vanuit een dier mij en jou zoveel kan leren! Vaak vinden we het moeilijk als onze hond niet luistert of onrustig is. Het kan frustrerend zijn en dan zoeken we graag excuses voor het gedrag van onze honden. Want het ligt toch echt niet aan mij! Oja, is dat zo? Durf je vanuit liefde eens te kijken naar jezelf? Ben je heel druk en gehaast, staat je hond ook altijd ‘aan’ en is hij of zij daardoor juist heel gevoelig voor die energie? Of ben je juist heel relaxed en boeit het je hond ook allemaal niet zo? Hoe communiceer je met je omgeving en hoe communiceer je met jouw hond? Wat valt je op? Kun je ook in stilte samen genieten van het contact met je hond? Ben je altijd maar aan het kletsen om niet to the point te komen en/of geef je wel eens grenzen aan tegen iemand of op je werk? Durf je vanuit je gevoel te reageren of onderdruk je dat?

Vaak geef ik mijn klanten mijn struggle met Gain in de opvoeding en training als voorbeeld. Dat heeft mij namelijk heel wat bloed, zweet en tranen gekost. Maar van hem heb ik juist het meeste (en nog steeds) over mijzelf geleerd en hoe een mens en dier kunnen samenwerken uit liefde en wederkerigheid. Dat hij nu mijn beste vriend is en heel gehoorzaam is, komt door die struggles en juist die momenten leren je om naar jezelf te kijken. Dat het leven een marathon is en geen sprint, een proces met vallen en opstaan! Dat maakt de relatie met je hond juist zo mooi! We willen vaak veel en snel resultaat, maar mijn advies is slow it down, geniet van de ups en downs en durf te falen, want daar leer uiteindelijk je het allermeeste van!

Ik zie falen als de essentie van mens-zijn: het hoort erbij, anders is het leven niet in balans. Je wordt oud, liefdes gaan voorbij en je hond komt nooit als je hem roept. Het leven is een en al teleurstelling. En dan ga je ook nog dood wat de ultieme mislukking is. Door te erkennen dat je faalbaar bent en te voelen wat jij nu echt nodig hebt, werk je aan het feit dat je niet altijd maar succesvol en gelukkig moet zijn met jezelf en je hond. Bovendien zul je ontdekken dat er veel schoonheid kan zitten in falen. Wil je je persoonlijk ontwikkelen en in verbinding staan met jouw hond? I'm your coach! Lees er meer over; Jouw hondencoach

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.