Wanneer mensen bij mij komen voor hondentraining, hoor ik het vaak: “We hebben al meerdere cursussen gedaan, maar het blijft moeilijk.” En dat begrijp ik. Want eerlijk is eerlijk: trainen is niet alleen iets aanleren. Soms — of vaker nog — draait het juist om áfleren.
Gedrag is geen knop die je aan en uit zet. Een hond leert continu, 24/7. En net zoals wij gewoontes opbouwen, doet je hond dat ook. Alleen bouwen zij vaak gewoontes op waar jij niet blij van wordt. Denk aan: trekken aan de lijn, uitvallen naar andere honden, opspringen tegen visite, of nog erger – bijtincidenten. En die gewoontes... die zitten er stevig in.
En dat brengt me bij deze zin: 👉 “Er is meer af te leren dan aan te leren.”
Waarom is afleren moeilijker?
Bij het aanleren van een nieuw gedrag — zoals zitten op commando — is de hond nog blanco. Je maakt iets positiefs van iets neutraals. Maar bij probleemgedrag is dat gedrag vaak al duizenden keren herhaald én beloond (vaak onbedoeld!). Elke keer dat de hond opspringt en aandacht krijgt, of uitvalt en de andere hond verdwijnt, wordt het gedrag sterker.
We hebben dus te maken met: • Ingeprente patronen • Emotionele lading (angst, frustratie, opwinding) • Onbewuste beloningen
Afleren vraagt dus om: ✔ Geduld ✔ Consequent handelen ✔ Veranderende emoties ✔ En vooral: een nieuwe structuur en levensstijl aanpassingen
Het goede nieuws?
Afleren kán. Maar het begint bij het begrijpen waarom je hond doet wat hij doet. Want probleemgedrag komt nooit zomaar. Het is een gevolg van een patroon, een prikkel, een behoefte. En dat kunnen we beïnvloeden — als we zorgvuldig en open naar onszelf gaan kijken.
Daarom werk ik in mijn trajecten niet alleen aan nieuw gedrag aanleren, maar eerst en vooral aan het afbreken van oude patronen. We kijken naar de oorzaak, de omstandigheden en de manier waarop jij als eigenaar (onbedoeld) invloed hebt op het gedrag. En pas daarna bouwen we iets nieuws op.